| ძველი აღთქმა | სარჩევზე გადასვლა |
| ახალი ქართულით | ძველი ქართულით |
| 1 |
ფსალმუნი ასაფისა. რა კეთილია ღმერთი ისრაელის მიმართ, გულწრფელთა მიმართ. |
1 |
მოაკლდეს გალობანი დავითისნი, ძისა ესესნი, ფსალმუნი ასაფისა, გალობაჲ ასურასტანელისა მიმართ, ვითარ კეთილ არს ისრაჱლისა ღმერთი გულითა წრფელთათჳს. |
| 2 | მე კი - კინაღამ გადაუხვიეს ჩემმა ფეხებმა, კინაღამ მომიცურდა ნაბიჯები. | 2 | ხოლო ჩემი, კნინღადა, შემიძრწუნდეს ფერჴნი, მცირედღადა, შემიცთეს სლვანი ჩემნი. |
| 3 | რადგან შემშურდა სულელებისა, რაკი ვხედავდი ბოროტების კეთილდღეობას. | 3 | რამეთუ ვეშურე უშჯულოთა, მშჳდობასა რაჲ ცოდვილთასა ვხედევდ. |
| 4 | რადგან არა აქვთ შეჭირვება სიკვდილამდე და ჯანმრთელები არიან. | 4 | რამეთუ არა არს ახილვა სიკუდილსა შინა მათსა და სიმტკიცე გუემათა შინა მათთა. |
| 5 | ადამიანის სიძნელეებს არ განიცდიან და სხვა ადამიანებთან არ ტვირთმძიმობენ. | 5 | შრომასა კაცთა თანა არა შურებიან და კაცთა თანა იგინი არა იტანჯნენ. |
| 6 | ამიტომ მძივივით გარს შემოერტყა მათ ამპარტავნობა და ძალადობა სამოსელივით ჩაიცვეს. | 6 | ამისთჳს შეიპყრნა იგინი ამპარტავანებამან სრულიად, შეიმოსეს უღმრთოებაჲ და სიცრუჱ თჳსი. |
| 7 | სიმსუქნისაგან თვალები გადმოკარკლეს, გულები აევსოთ სიბრიყვით. | 7 | და გამოჴდეს, ვითარცა ცმელისაგან სიცრუჱ მათი, რამეთუ ვიდოდეს იგინი ზრახვითა გულისათა. |
| 8 | ყველას დასცინიან და ბოროტად ლაპარაკობენ ძალადობაზე, ქედმაღლურად ლაპარაკობენ. | 8 | განიზრახეს და იტყოდეს უკეთურებით და სიცრუესა მაღლად ზრახვიდეს. |
| 9 | მათი პირი ცას მისწვდა და მათი ენა დედამიწაზე დაიარება. | 9 | დადვეს ცათა შინა პირი მათი, და ენა მათი ეთრია ქუეყანასა ზედა. |
| 10 | ამიტომ ბრუნდება მისი ერი აქ და სვამენ წყალს სავსე თასიდან. | 10 | ამისთჳს მოიქცეს ერი ჩემი აქავე, და დღენი სრულნი იპოვნენ მათ თანა. |
| 11 | და ამბობენ: როგორ შეიტყობს ღმერთი? და განა აქვს გაგება უზენაესს? | 11 | და თქუეს: ვითარმე აგრძნა ღმერთმან, ანუ არსმეა მეცნიერებაჲ მაღლისა თანა? |
| 12 | აჰა, ეს ბოროტნი, უზრუნველნი ამა სოფლისა, იხვეჭენ დოვლათს. | 12 | აჰა, ესერა, ესე ცოდვილნი წარმართებულ არიან და უპყრიეს სიმდიდრე მათი უკუნისამდე. |
| 13 | ამაოდ გავისუფთავე გული და დავიბანე ხელები. | 13 | და ვთქუ: ცუდად სამე განვიმართლე გული ჩემი და დავიბანენ უბრალოდ ჴელნი ჩემნი. |
| 14 | და ვიყავი ნაგვემი ყოველდღე და ვიტანჯებოდი დილდილაობით. | 14 | და ვიყავ მე ტანჯულ ყოველსა დღესა და მხილებაჲ ჩემი განთიად. |
| 15 |
რომ მეთქვა: ვიმსჯელებ ასე, მაშინ შენი შვილების თაობას ვუღალატებდი. |
15 |
და ვთქუ, ვითარმედ: უთხრა ესრეთ: აჰა, ესერა, ნათესავსა შვილთა შენთასა აღუთქუ. |
| 16 | და ვიფიქრე, რომ შემეგნო ეს - მაგრამ ძნელი იყო ჩემს თვალში. | 16 | და გულსა მომიჴდა ცნობად, ესე არს შრომაჲ ჩემი ჩემ წინაშე, |
| 17 | ვიდრე მოვიდოდი ღვთის ტაძარში და გავიგებდი მათ ბოლოს. | 17 | ვიდრემდის შევიდე მე სიწმიდესა ღმრთისასა და გულისჴმა-ვყო აღსასრული მათი. |
| 18 | მაგრამ მოლიპულ გზაზე დააყენე ისინი და უფსკრულში გადაჩეხე. | 18 | ხოლო ზაკვისა მათისათჳს დასდევ მათთჳს ბოროტი და დაამჴუენ იგინი ამპარტავანებასა ოდენ მათსა. |
| 19 | როგორ მეყსეულად განადგურდნენ, დაიღუპნენ, გაქრნენ შიშის ზარისაგან! | 19 | ვითარღა იქმნეს მოსაოჴრებელ მყისსა შინა, მოაკლდეს, და წარწყმდეს უსჯულოებისა მათისათჳს? |
| 20 | როგორც სიზმარი ქარწყლდება გამოღვიძების შემდეგ, უფალო, ისე დაამცირებ მათ სახეებს, როცა გამოაფხიზლებ. | 20 | ვითარცა სიზმარი განღჳძებულისა, უფალო, ქალაქსა შენსა ხატი მათი შეურაცხ-ყო. |
| 21 | როცა გული დამიძმარდა და შიგნეულობა დამეფლითა, | 21 | რამეთუ აღეტყინა გული ჩემი, და თირკმელნი ჩემნი იცვალნეს. |
| 22 | უმეცარი ვიყავი და ვერ მივხვდი, პირუტყვივით ვიყავი შენს წინაშე. | 22 | და მე შეურაცხ ვიქმენ და არა გულისჴმა-ვყავ; |
| 23 | ხოლო მე მუდამ შენთანა ვარ, ხელთ გიპყრია მარჯვენა ჩემი. | 23 | ვითარცა პირუტყჳ შევირაცხე შენ წინაშე. და მე მარადის შენ თანა ვარ, |
| 24 | შენი რჩევით მიმიძღვი წინ და შემდგომ პატივით მიმიღებ. | 24 | მიპყარ ჴელი მარჯუენე ჩემი. და ზრახვითა შენითა მიძღოდე მე და დიდებითა შემიწყნარე მე. |
| 25 | ვინ არის ჩემთვის ცაში? და შენს გარდა არავინ მსურს დედამიწაზე. | 25 | რამეთუ რაჲ ძეს ჩემი ცათა შინა, და შენგან რა ვინებე ქუეყანასა ზედა? |
| 26 | ქანცგამოლეულია ჩემი სული და გული; ღმერთია ჩემი გულის სიმაგრე და ჩემი ხვედრი უკუნისამდე. | 26 | მოაკლდა გულსა ჩემსა და ჴორცთა ჩემთა; ღმერთი გულისა ჩემისა და ნაწილ ჩემდა არს ღმერთი უკუნისამდე. |
| 27 | რადგან, აჰა, შენგან განშორებულნი იღუპებიან; შენ მოსპობ ყველას, ვინც განზე განგიდგება. | 27 | რამეთუ, აჰა ესერა, რომელთა განიშორნეს თავნი თჳსნი შენგან, იგინი წარწყმდენ; და მოსრენ ყოველნი, რომელნი განგიდგეს შენგან. |
| 28 | ხოლო ჩემთვის სასიკეთოა ღმერთთან მიახლოება; უფალ ღმერთზე ვამყარებ იმედს, რათა ვილაპარაკო ყველა შენს საქმეზე. | 28 | ხოლო ჩემი მიახლებაჲ ღმრთისა კეთილ არს; დადებად უფლისა მიმართ სასოებაჲ ჩემი, მითხრობად ჩემდა ყოველი ქებულებაჲ შენი ბჭეთა ასულისა სიონისათა. |