| ძველი აღთქმა | სარჩევზე გადასვლა |
| ახალი ქართულით | ძველი ქართულით |
| 1 |
მიუგო ბილდად ხუშელმა და უთხრა: |
1 |
მიუგო ბალდად სავქელმან და ჰრქუა: |
| 2 | ხელმწიფება და შიში მის ხელთაა, ვინც მშვიდობა დაამკვიდრა თავის ზესკნელში. | 2 | რაჲმე უკუე აწ წინასწარ იგავ, ანუ შიში მის მიერ სამე, რომელმან ქმნა ყოვლითურთ ყოველი მაღალთა შინა? |
| 3 | თუ აქვს რიცხვი მის მხედრობებს და ვის არ უნათებს მისი ნათელი? | 3 | ნუ ვინ ჰგონებნ, ვითარმედ დროებაჲ არს განსაცდელთაჲ? ვიეთ ზედამე არა მოიწევის მზირი ეგევითარი მის მიერ? |
| 4 | რა გაამართლებს კაცს ღვთის წინაშე და რა განწმედს დიაცის ნაშობს? | 4 | ვითარმე უკუე იყოს მართალ კაცი წინაშე უფლისა? ანუ ვინმე განიწმიდოს თავი თჳსი ნაშობმან დედათამან? |
| 5 | აჰა, მთვარე რომ მთვარეა, ისიც ბნელდება და ვარსკვლავებიც არ არიან სუფთანი მის თვალში! | 5 | უკუეთუ მთოვარესა უბრძანოს და არა გამობრწყინდეს, ვარსკულავნი არავე წმიდა არიან მის წინაშე. |
| 6 | მით უფრო კაცი, რომელიც ჭიაა, და ადამის ძე, რომელიც მატლია! | 6 | აცადე, კაცი ხენეში და ძე კაცისაჲ მატლი. |