წმინდა მამათა სახარებისეული მსჯელობანი

სამარიტელ დედაკაცზე

სამარიტელი ვერ მიხვდა, რომელ წყალზე საუბრობდა მასთან მაცხოვარი... ადამიანს კვლავ შია და წყურია, როგორც არ უნდა იკლავდეს შიმშილ-წყურვილს... რაც უფრო მეტად ვემონებით ვნებებს, მით უფრო გაუმაძღარნი ვხდებით... არის ადამიანში სხვაგვარი წყურვილიც... სული მიელტვის თავის პირველ წყაროს, ეძიებს ღმერთს, მასთან ურთიერთობას... ესევითარი წყურვილი, რაოდენ მწველიც არ უნდა იყოს, საუკუნოდ იქნება მოკლული (დაკმაყოფილებული)... უფლის მსმენელთა გულები გადაბუგული უდაბნო იყო, სადაც სიცოცხლის ნიშან-წყალი აღარ სჩანდა... სიტყვანი ქრისტესნი - მადლიანი წვიმის წვეთებია, წყაროსთვალი ცოცხალი წყლებისა... ეკლესია - დაუშრეტელი წყარო ღვთიური მადლისა... „უკუეთუ ვისმე სწყუროდის, მოვედინ ჩემდა და სუემდინ".

სამარიტელი აშკარა ცოდვილიდან მაცხოვრის მოწაფედ იქცა, რამეთუ არათუ მხოლოდ თვითონ ირწმუნა უფალი, არამედ პირველი მქადაგებელი შეიქმნა სამარიტელთა შორის. რამაც ის იხსნა, იგივეს ძალუძს ჩვენი ცხონებაც... აუცილებელია გული ცრურწმენებისაგან გავათავისუფლოთ და ვეძებოთ არა გარეგანი ბრწყინვალება, არამედ შინაგანი სიცხადე... მაცხოვარი სულის წყურვილზე საუბრობდა: არა გრძნობისმიერ სიამოვნებათა წარმავალ წყალზე, არამედ ღვთიური მადლის ცხოველი წყლის წყურვილზე... დედაკაცი წარემართა სიკეთისა და უმაღლესისაკენ... მაგრამ აუცილებელია, ამას გარდა, დაინახო შენი ცოდვა... სახარების კიდევ ერთი სწავლება: არავისზე არ იმსჯელო გარეგნობით... სამარიტელი, რომელიც ცოდვით იყო მოწყლული იმ გარემოს გამო, რომელშიაც ცხოვრობდა, შინაგანად ღირსეული აღმოჩნდა და რწმენისმიერ სრული განწმენდა მიიღო.

იუდეველთა წინაშე უფალმა მრავალი სასწაული აღასრულა... და ისინი, ვინც ჩინებულად იცნობდნენ წმ. წერილს, მისგან ნიშ-სასწაულებს ითხოვდნენ, რათა ჭეშმარიტ ღმერთად ერწმუნათ... სამარიტელმა კი, რომელიც უმეცარი იყო, ერთბაშად ირწმუნა მაცხოვარი. რატომ?.. როდესაც უფალმა მას ცოდვიანობაზე მიუთითა, მანაც აღიარა თავი ცოდვილად... აღიარო თავი ცოდვილად - სინანულის დასაბამია... სწორედ ამან აუხილა თვალი, რამეთუ სინანულია, რომელიც ღვთიური შემეცნების კარს გაგიხსნის... ღვთის ცოდნა შეიძლება მხოლოდ შინაგანი იყოს, გულითადი... ქრისტიანულ ჭეშმარიტებათა არანაირ გარეგან ცოდნას არ მიჰყავს ადამიანი ღმერთთან... მხოლოდ სინანული მიგვაახლებს ღმერთთან.