მშობლის ღვაწლი და „აღსრულებული სრბაი"

მოძღვარს ხშირად ეკითხებიან რჩევას ბავშვის აღზრდასთან დაკავშირებით და დაჟინებით წუწუნებენ: ბავშვი ისეთი არ იზრდება, როგორიც საჭიროა, მშობლებს ყურს არ უგდებს, ცუდ წრეში ტრიალებს და დროს ფლანგავს, მავნე ჩვევებითა და მიდრეკილებებითაა გატაცებული, თავს არიდებს ეკლესიურ ვალდებულებებს...

როგორ დავუმეგობროთ ბავშვი ეკლესიას

თუ მშობლებისთვის ქრისტე არის არა მოვალეობა ეკლესიაში მისვლისა, არამედ ყველაზე ძვირფასი, მნიშვნელოვანი და ფასეული მთელ დედამიწაზე, მაშინ ბავშვებიც ქრისტეს აღიქვამენ როგორც მშვიდობის, სიკეთისა და სიყვარულის წყაროს

როცა ბავშვი ჭირვეულობს...

მშობლისთვის ერთ-ერთი ყველაზე დიდი ტკივილი ბავშვების ჭირვეულობაა. უფროსებს მუდამ გვინდა, რომ ბავშვმა ყველაფერი მართებულად გააკეთოს, ამიტომ ვარიგებთ, როგორ მოიქცეს, ის კი არ გვისმენს, რაც ორმაგად სამწუხაროა - პატარა ცუდად იქცევა და თან ჩვენს მიერ მითითებულ გზას არ მისდევს.

მიტროპოლიტი ანტონ სუროჟელი

ბავშვების ქრისტიანულად აღზრდის შესახებ

დარწმუნებული ვარ, ბავშვების აღზრდა ყოველ ადამიანს შეუძლია, რომელსაც ესმის მათი და შეუძლია გადასცეს რწმენა - არა მხოლოდ გონისმიერი ცოდნა რელიგიურ თემების შესახებ, არამედ საკუთარი გულის სიმხურვალე და პირადი ხედვა ღვთისაკენ მიმავალი გზისა. ვფიქრობ, იდეალური შემთხვევაა, როდესაც ამით მშობლები არიან დაკავებულნი ან ის ადამიანები ეკლესიაში, რომელთაც ეს ხელეწიფებათ...

ბავშვის ლოცვა

(ათონელი ბერის ნაამბობი)

დავიბადე ბესარაბიაში, მაშინ, როცა ახალნდელი მოლდავეთის ტეროტირია რუმინეთის შემადგენლობაში შედიოდა. სოფლად ხალხი ძალიან მორწმუნე იყო. თავად კეთილზნეობრივ ოჯახში ვიზრდებოდი, მშობლები ყოველკვირა და დღესასწაულებზე ტაძარში დადიოდნენ. მეც ადრეული ასაკიდანვე გამიჩნდა სიყვარული ღვთისმსახურებისადმი, ლოცვებისადმი, ლამის მშობლებზე ხშირად დავდიოდი ტაძარში...

კომპიუტერი და ბავშვები

სხვადასხვა რელიგიის მიმდევართა ზოგიერთი ადამიანი კომპიუტერს რაღაც ცრუ რწმენით უდგება. არის იმგვარი გართულებული შემთხვევებიც, როდესაც გამორთული კომპიუტერიც კი საშიშად არის მიჩნეული. ამგვარი ადამიანები კომპიუტერის ყოველგვარი გამოყენების წინააღმდეგნი არიან, რაც, თავის მხრივ, რადიკალიზმის თავისებური გამოვლინებაა და არანაირად არ ეთვისება ეკლესიურ აზროვნებას.

ილოცეთ, ბავშვებო!

დიდი ძალა აქვს ბავშვის ლოცვას. მამა პაისი ათონელი ბრძანებს: „ლოცვისას ხშირად ვხედავ, რომ მოდიან ჩემთან მწუხარე ყრმები და ღვთისაგან შეწევნას ითხოვენ. მათ ოჯახში რაღაც სადარდებელი გასჩენიათ, ამიტომაც დედები ლოცვად აყენებენ, რათა უფლისაგან შეწევნა გამოითხოვონ. ისინი იმავე „სიხშირეზე" ირთვებიან და იქ ვხვდებით ერთმანეთს".

მაგრამ როგორ „გადავრთოთ" ბავშვები ამ სიხშირეზე, როგორ შევაყვაროთ ლოცვა?

დედის წყევლა

წყევლა - ეს განსაკუთრებული საუბრის თემაა. მშობლებს, განსაკუთრებით დედებს, მუდამ უნდა ახსოვდეთ, რომ, როგორც გულმხურვალე ლოცვით შეუძლიათ შვილებისათვის ღვთისაგან უსაზღვრო მადლი მიიღონ, ასევე გაღიზიანებულად ნათქვამით, წყევლით,  რისხვით შეიძლება შვილებს უბედურება დაატეხონ თავს.

როდის არ ისმენს უფალი დედის ლოცვას

ზოგჯერ ხდება ისე, რომ უფალი დედის გულმხურვალე ლოცვას არა და არ ისმენს. ეს შემთხვევითი არ არის. ჩვენ ძირითადად ამსოფლიური სიბრძნით და ლოგიკით ვხელმძღვანელობთ, მიწიერი კანონებით ვსჯით და გვავიწყდება, რომ არსებობს უფრო დიდი უფლისმიერი სიბრძნე, ლოგიკა და სამართალი - სამწუხაროდ, ხშირად მიუწვდომელი და მიუღებელიც კი ჩვენი ხორციელი ბუნებისათვის.

დედის ლოცვა

ადამიანურ გრძნობათა შორის დედობრივ სიყვარულზე ძლიერი არც ერთი არ არის. სხვა ყველა დანარჩენი გრძნობა წარმავალია. ყველაზე მძიმე განცდებსაც კი დრო ჰკურნავს, მხოლოდ დედის გული არასოდეს ივიწყებს შვილებს. დედის ცხოვრების ყველა წუთი შვილებზე ზრუნვით არის სავსე, მისი ცხოვრების უმთავრესი მიზანი შვილებია. ის თავის თავს მთალიანად მათ უძღვნის, მხოლოდ მათ ბედნიერებაზე ფიქრობს, საკუთარი თავისთვის სულ მცირედიც არ ემეტება.